De taal van dieren – luisteren voorbij woorden.

Ik geloof dat dieren spreken, al gebruiken ze geen woorden.

Hun taal is frequentie. Een trilling die resoneert met het diepste deel van ons bewustzijn voorbij denken, voorbij logica.

Dieren communiceren met het quantumveld, waar alles informatie is, en niets toeval.

In mijn jonge jaren voelde ik een roep die ik niet kon verklaren. Paarden kwamen in mijn leven als spiegels, als leraren. Wat begon als een fijne vriendschap werd een levenspad. Ik ontdekte dat de manier waarop paarden reageren op mensen niet zomaar gedrag is, het is bewustzijn in beweging. Ze tonen ons wat onzichtbaar is: de staat van ons hart, onze adem, onze energie, onze angsten, onze trauma's, alles.

Als kind leerde ik luisteren met meer dan mijn oren. Paarden spreken via lichaamstaal, via microbewegingen, via intuïtie, ademhaling en hartslag. Ze lezen onze staat van zijn, onze coherentie. Zijn wij afgestemd, aanwezig, eerlijk? Wanneer ik met paarden werk, stem ik me af op hun veld. We ademen samen, we vertragen. En dan gebeurt het: communicatie op een niveau dat niet meer alleen ‘tussen’ ons plaatsvindt, maar door ons heen stroomt. Ik herinner me nog goed een moment waarop ik naast een merrie stond die al dagenlang onrustig was. Ik liet mijn adem zakken, maakte contact met de aarde onder mij, en liet mijn gedachten los....

Ik voelde mijn hartslag en mijn adem langzaam in die van haar versmelten. In die stilte kwam een beeld, een weten, ze droeg iets dat niet van haar was. Ik stuurde haar de energie die je in woorden zou kunnen opvatten als; H et is oké, je bent hier veilig, kom maar hierheen en op dat moment ontspande haar lijf. Ze zuchtte diep, en keek me aan met die blik die alles zegt zonder iets te zeggen. Ze liet haar hals en hoofd zakken en bewoog even langzaam op haar voorbenen. Alsof ze afstemde in het veld, met haar lichaam. De balans was terug. Ik voelde de warme stroom van onze energie. Zij bracht mij vertrouwen. In dat we dichterbij de natuur zijn dan we vaak voelen of toelaten. Ze stapte naar voren met haar warme adem vlak voor mijn borst, alsof ze zeggen wilde. Dankjewel. Dit was geen training of les. Dit was een ontmoeting. Sindsdien weet ik: dieren ontvangen en zenden, het is nooit één richting. Zo stonden we daar nog enige tijd. In 'niemandsland' zoals ik dat noem. Het veld waarin alles stroomt en niets hoeft.

Elke blik, elke beweging, elk signaal komt voort uit een dieper weten. Ze zijn dragers van helende informatie, spiegels van ons onderbewuste, en boodschappers van Moeder Aarde. Wanneer we werkelijk leren luisteren, openen we een veld van samenwerking dat voorbij deze dimensie reikt.

Ik zie mezelf als een gatekeeper tussen dimensies, omdat ik voel dat dieren ons verbinden met hogere lagen van bewustzijn, de 5e dimensie en verder. Een veld waar alles gebaseerd is op resonantie, waarheid en liefde. In die ruimte zijn mens en dier niet langer gescheiden, maar één ademend bewustzijn.

De helende kracht van dieren ligt niet alleen in hun aanwezigheid, maar in hun vermogen ons terug te brengen naar onze natuurlijke staat van zijn, coherent, verbonden, waarachtig en in het nu.

Een mooie quote die ik ooit tegen kwam zegt;

Wie leert luisteren voorbij gedrag, hoort zonder oren en ziet zonder ogen. Dit is de taal die gedragen wordt door de ether.

Paarden zijn voor mij daarom niet alleen spiegels, maar gatekeepers van bewustzijn. Zij bewaken de overgang tussen het hoofd en het hart, tussen verhaal en essentie, tussen deze wereld en het veld waarin alles één is. Ze dragen een zuivere aanwezigheid die ons uitnodigt om terug te keren naar waarheid. Niet door woorden, maar door frequentie.

Wanneer wij openen in een (ceremonieel) veld – door adem, cacao, stilte, soundhealing, truffel of aanraking – voelen paarden precies wanneer we uit het lichaam weggaan, wanneer we in angst of verhaal schieten, of wanneer we juist aankomen in onze kern. Zij reageren niet op wie we proberen te zijn, maar op wie we zijn in dat moment. Hun waarneming is direct, eerlijk en zonder oordeel.

Paarden zijn mooie leermeesters in coherentie – het uitlijnen van hoofd, hart, adem en aanwezigheid. Hun hartveld is één van de sterkste van alle zoogdieren, en wanneer we dichtbij hen staan, stemt ons systeem zich daar vanzelf op af. Dit is waarom mensen vaak zuchten, verzachten, huilen of ineens diepe stilte voelen in de nabijheid van paarden. Het is het lichaam dat herinnert: “Oh ja. Dit is thuiskomen.”

In die staat openen zij een poort – geen poort buiten ons, maar een innerlijke deur. De deur naar het veld waar we niet langer afgescheiden zijn van de natuur, van het leven, van ons eigen hart.

Je zou kunnen zeggen dat paarden tussen dimensies bewegen, niet omdat ze ergens anders heen reizen, maar omdat zij nooit zijn vergeten dat alles één verbonden bewustzijn is. Ze zijn volledig hier, in het lichaam, op de aarde, en tegelijkertijd afgestemd op het subtiele veld van energie waar alles met elkaar communiceert.

Wanneer wij in hun aanwezigheid zakken in onze eigen stilte, openen we diezelfde ruimte in onszelf. En precies daar begint het helen. Niet als iets wat we doen, maar als iets wat gebeurt wanneer we weer doorlaatbaar worden voor het leven dat door ons heen wil ademen. Paarden bewaken dat moment. Die grens. Die overgang.

Ze zijn de zachte wachters aan de poort van het levende mysterie.

Niet om ons tegen te houden, maar om ons puur te begeleiden door de poort.

Zodat wanneer we dieper reizen in bewustzijn – naar liefde, herinnering, intuïtie, onze zielsmissie, we dat doen met ons hele wezen, geworteld en aanwezig, zonder maskers of vluchtroutes.

En precies daar, in de stilte waarin mens en paard samen ademen, wordt duidelijk:

Het zijn niet de woorden die helen.

Het is de trilling.

De ontmoeting.

De waarheid van het moment.

Daar, waar niets hoeft en alles klopt. Liefs, De Paarden & Larissa Wil je in dit veld stappen waar je zelf kunt ervaren hoe dit voelt? Als lezer van mijn blog krijg je een mooie aanbieding. Stuur me een bericht voor een sessie met het paard, dan ontvang je deze niet voor €185,- maar voor €145,-