Modern Sjamanisme.
Kom beter in contact met je eigen natuur en kracht door (Modern) Sjamanisme. Ik zie het Moderne Sjamanisme niet anders dan “Oude kennis en wijsheden op hedendaagse wijze ingezet”.
De belangrijkste elementen waarvan ik gebruik maak zijn:
het ritme van de aarde (frequentie)
de maan en haar standen
de natuur
je eigen natuur (intuïtie, bioritme)
muziek (frequentie, trilling resonantie)
rituelen en ceremonies
meditatie
symbolen
kritische vragen stellen
voeding (alles wat je tot je neemt)
creativiteit
zintuigen
paarden
planten
stilte
ademhaling
hartritme (heartmath)
Van oorsprong is het Sjamanisme een oude krachtige spirituele levenswijze en heling methode.
Het woord Sjamaan komt van de Tungus-stam in Siberië en betekent “iemand die in het donker ziet” of “hij/zij die weet”. Sjamanen, mannen en vrouwen, zijn de genezers, dokters, priesters, psychotherapeuten, verhalenvertellers, begeleiders van ceremonies en de zieners. Ze werden gezien als degene die zorgt voor de harmonie tussen de mensen, de gemeenschap, de dieren, de elementen van de natuur en de spirituele wereld.
Volgens het Sjamanisme zijn er twee oorzaken van lichamelijke, emotionele of mentale ziekte of pijn. Iemand heeft iets te veel (intrusies) of iets te weinig (zielsverlies of krachtverlies).
Heel wat mensen om ons heen lijden aan emotionele onbalans, stress, depressiviteit, noem het maar op. De meeste mensen denken bij de eerste signalen en lichamelijke klachten meteen aan medicatie om de symptomen van de klachten of ziekte te bestrijden. Toch kun je naast (of in plaats van) het slikken van pillen ook kiezen voor een begeleide zoektocht naar diepere oorzaken. Hier draait het om in het sjamanisme.
Geloof jij dat ziekten het gevolg zijn van botte pech en puur toeval? Waarschijnlijk niet, maar dit is wel precies wat doktoren je vertellen. “Het spijt me, meneer/mevrouw, maar u lijdt aan een ernstig geval van botte pech en toeval, veroorzaakt door een gebrek aan medicatie”. Wie is hier nu ziek, de dokter of de patiënt?
In het sjamanisme gebruikt men een hele andere aanpak.
In het sjamanisme, en zo ook bij medicijnmannen en vrouwen gaat het om de heelheid en is het uitgangspunt altijd integraal.
Als geen ander weten zij dat als je het ene aanraakt het andere beweegt. Dus alleen maar naar neurochemie kijken is net zo dom als een pil tegen buikpijn nemen als je niet weet waarom je buikpijn hebt.
Dit verhaal bevestigd wat de sjamaan al heel lang praktiseert en wat ook steeds meer mensen beginnen in te zien: het gaat in werkelijke geneeskunde niet om specialisme, maar om holisme (de hele mens).
De sjamaan in mezelf
Laat ik ten eerste beginnen met dat ik van mening ben dat iedereen een sjamaan is. Sommigen zijn daarin verder ontwikkeld of beleerd. Echter zit in ieder persoon het zelfhelende vermogen. De mensheid is (gelukkig) hard op weg (weer) te leren hoe dat moet. Ik zelf ben geen sjamaan omdat ik één of andere sjamanistische opleiding heb gevolgd, maar omdat ik mij in hart en ziel heel verbonden voel met de natuur en de sjamanen en hun oeroude wijsheden. En hoewel ik al meer dan 25 jaar weet wat en wie ik ben, vind ik het nog steeds niet iets wat ik van de daken hoeft te schreeuwen. Deze bevestiging komt van binnenuit. Telkens als ik weer droom, visoenen of beelden zie, gevoelens of woorden uit het niets voel, denk of hoor, realiseer ik me dat ik toegang heb tot hele oude wijsheden. En dat geeft mij de bevestiging dat ik een krachtig genezer ben. Ik weet het ook vanuit de ontmoetingen met mensen, omdat er blijvend dingen veranderen. Deze bijzondere inzichten, het intuïtief weten, voelen, doen of zeggen wat nodig is gaat nooit samen met een onzeker gevoel. Pas als ik van buitenaf energie toelaat in de vorm van gedachten als een oordeel, normen en angsten, dan verstoor ik mijn pad.
Toch gebruik ik in mijn keuzes ook mijn ratio om zaken te onderzoeken, te toetsen en te beredeneren. Dit hoeft elkaar dus niet te bijten, in tegenstelling levert het juist de harmonie en synchroniciteit op die je wilt. Als het maar als één geheel wordt gezien, holistisch dus. Ik ben bijvoorbeeld niet tegen cognitieve gedragstherapie, maar zie vanuit een holistische benadering dat er dan te weinig gekeken wordt naar de emotionele, fysieke, spirituele en energetische informatie. En dat maakt het dan weer te eenzijdig. De meeste mensen kennen hun eigen manier van omgaan met stress of trauma. Als je als begeleider niet in staat bent om hierin af te stemmen op de behoefte van je cliënt dan krijg je ook geen holistische uitkomst en blijf je dus tobben.
Met ceremonies, rituelen en alles wat daarbij hoort te gebruiken zie ik mezelf als een bruggenbouwer tussen twee werelden. Ik probeer het verstoord evenwicht in een leven weer in balans te brengen. Of dit nu met paarden, plantmedicijn of een goed gesprek is hangt af van de persoon en het moment.
Ter inspiratie
Larissa
